Doorgaan naar hoofdcontent

Dag, Sinterklaasje

Deze Sinterklaasweek heb ik zeer bewust gepland. Grote kruizen in de agenda buiten de energievretende heerlijke avondjes (waar ik óók van geniet), veel dutjes én beweging tussendoor, huishouden beperken tot kleine klusjes…
Gisteravond was het heel gezellig, met een paar vrienden pakjes en gedichtjes. Vanochtend stapte ik met twee goede benen uit bed. Om 12 uur afgesproken voor een wandeling met een vriendin, dus ik had de tijd om op te starten.
Thuis nog “even” onder het bed stofzuigen en wat fruit pureren (twee keer herrie), toen lekker op de fiets naar de andere kant van de stad. Fijne wandeling in lekker fris weer. Rustige lunch met maar twee, begripvolle, gesprekspartners. En toch: om half twee begint mijn hoofd te gloeien. Er staan tranen in mijn ogen.
Als ik naar huis fiets, tintelen mijn lippen, maar ik ‘moet’ nog even naar de supermarkt. Ik kies mijn eigen, want bekende, supermarkt, heb een lijstje van 4 dingen mee maar vergeet na elk ding weer wat erop stond. Ik mijd alle mensen/obstakels en loop daardoor twee keer zo lang in de muziek en tl-licht. Mijn hoofd doet pijn, ik moet huilen, ik ben bang dat ik dingen uit mijn handen ga laten vallen dus concentreer me dubbel zo goed. Ik scan mijn boodschappen en stop het bonnetje in mijn tas. Bij de klaphekjes bedenk ik me dat ik dat ding nodig heb…
Doodeng, zo nog de laatste 7 minuten naar huis fietsen. Thuis lig ik eraf. De bank, de rest van de dag, graag…

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag van de Overprikkeling

Een groot geluk bij een behoorlijk on-geluk is voor mij, dat mijn hersenletsel mijn intelligentie, motoriek en karakter niet direct heeft aangetast. Ik ben niet verlamd geraakt, bijvoorbeeld.  In feite heb ik voor de buitenwereld alleen onzichtbare klachten. En ik ben er ook nog eens zó goed in geworden om die te maskeren, dat er bijvoorbeeld weinig te merken is van mijn geheugenproblemen. Ik schrijf alles op: lijstjes op de koelkast, lijstjes op Google Keep, lijstjes overal. Lotte lijstje. En sinds de ergotherapeut bij mijn tweede revalidatie zei dat ik nooit meer een timemanagementboek mag lezen omdat ik mezelf helemaal te pletter plan, probeer ik dan ook maar te accepteren dat ik veel vergeet. Denk maar niet dat ik je verjaardag onthoud, je hebt geluk dat ik toevallig op de kalender keek als je een kaartje krijgt... sneu, maar waar.  Vandaag schijnt het de dag van de overprikkeling te zijn. En dat is iets wat nu actueler dan ooit lijkt. Nu de wereld om ons heen "versoepelt"
Een reactie posten
Meer lezen

Verrassing

13 jaar na dato ben ik weer problemen in mijn gezondheid en functioneren aan het aanpakken. Ik twijfelde even of ik "nog steeds" neer zou schrijven. Nee. Het is een gek ding, chronisch ziek zijn: het is er altijd, maar ik ben me er niet altijd bewust van. Dat is maar goed ook.  Er zijn wel terugkerende elementen. Op dagelijkse basis de dingen die je aanleert in de loop van de tijd: mijn energieverdeling, pijnmanagement, de teleurstellingen, de meevallers, de hersenmoeheid, mijn hoofd dat nog steeds denkt dat ik alles wat ik kan ook allemaal kan. Maar daarnaast zijn er ook andere verrassingen. Dat ik laatst opeens zo verdrietig werd toen ik dacht aan dat meisje van 21 dat haar zelfstandige leven pas net was begonnen en toen zo hulpafhankelijk werd, de ziekenhuisbezoeken en -verblijven sindsdien. Opeens zie ik: ik ben zo hard bezig geweest met herstellen, met urgente hindernissen nemen, dat ik nog niet de kans heb gehad om bezig te zijn om onder ogen te zien dat er een trauma
Een reactie posten
Meer lezen

Eerste Hulp Bij Overprikkeling

Als mijn kaken klemmen, als het deksel van de vuilnisbak pijn doet in mijn hoofd, als ik angstig ben bij het aflopen van de trap, als het geluid van mijn bovenbuurmeisje me aan het huilen krijg, als het week in mijn buik wordt, als ik alles uit mijn handen laat vallen, als ik niet meer weet hoe ik zinnen moet formuleren, als het piept en suist in mijn oren, als ik me onder de douche sta in te zepen en ik bedenk me dat conditioner bedoeld is voor mijn haar… Tijd voor EHBO. En omdat dat bij mij nooit het moment is om te bedenken wat er allemaal nog wél mogelijk is, leek het me zinvol om dat eens op te schrijven. Koptelefoon op – sluit de wereld buiten, of dat nou het buurmeisje is of het verkeer om je heen. Dat is niet eng: zonder koptelefoon komen alle prikkels even hard binnen, is filteren onmogelijk en heb je al helemaal geen energie meer om op te letten wat er om je heen gebeurt. Over opletten gesproken: probeer een situatie te creëren waarin je minimaal hoeft te concentreren. Da
Een reactie posten
Meer lezen