Doorgaan naar hoofdcontent

Eerste Hulp Bij Overprikkeling

Als mijn kaken klemmen, als het deksel van de vuilnisbak pijn doet in mijn hoofd, als ik angstig ben bij het aflopen van de trap, als het geluid van mijn bovenbuurmeisje me aan het huilen krijg, als het week in mijn buik wordt, als ik alles uit mijn handen laat vallen, als ik niet meer weet hoe ik zinnen moet formuleren, als het piept en suist in mijn oren, als ik me onder de douche sta in te zepen en ik bedenk me dat conditioner bedoeld is voor mijn haar…

Tijd voor EHBO. En omdat dat bij mij nooit het moment is om te bedenken wat er allemaal nog wél mogelijk is, leek het me zinvol om dat eens op te schrijven.

Koptelefoon op – sluit de wereld buiten, of dat nou het buurmeisje is of het verkeer om je heen. Dat is niet eng: zonder koptelefoon komen alle prikkels even hard binnen, is filteren onmogelijk en heb je al helemaal geen energie meer om op te letten wat er om je heen gebeurt. Over opletten gesproken: probeer een situatie te creëren waarin je minimaal hoeft te concentreren. Dat mag ook je bed zijn. Zet muziek aan die past bij hoe je je voelt. Dat is niet altijd Chopin of Simon & Garfunkel.

Eet, drink, slaap – geef je lijf brandstof om op krachten te komen. Blijf niet te lang nadenken over hoe je je voelt en hoe je ervoor gaat zorgen dat je je straks, als er vast weer van alles moet, beter voelt. Drink en slaap, op bed, met de wekker op een halfuur of uur, doe je telefoon uit en leg boeken weg. Eet een boterham of cracker, desnoods droog. Geef jezelf rust en voeding. Wees een plant.

Zeg af – zeg af wat je zorgen baart, ook als dat iets is wat over een halfuur begint. Ook als dat iets is dat over een maand plaatsvindt. Herinner je je nog dat je ziek bent? Dat dit niet iets is dat met doorbijten over gaat, maar juist verergert? Block de volgende activiteit in je planning, geen excuus dat er gelijk daarna toch pauze is. Wees mild voor jezelf.

Pijnstillers – laat jezelf niet onnodig lijden en neem een pilletje. Heb je ook gelijk wat water binnen.

Ontspan zonder inspanning – geef jezelf afleiding zonder concentratie. Maak snel een keuze zonder erover na te denken waar je zin in hebt. Je bak met stiften staat klaar met de kleurboeken eronder, er ligt nog wel ergens een haakwerkje, woordzoekers, een puzzel, klei, een stressballetje, yogamatje. Als lezen lukt, mag dat, maar alleen als het iets is waar je je op het moment dat je dit leest op verheugt. Doe dingen die in geen geval moeten of waar je bij het idee alleen al misselijk van wordt. Huishouden bijvoorbeeld. Laat de boel maar de boel. Er komt wel weer een tijd dat je accu opgeladen is. Netflix lijkt leuk, maar betekent keuzes maken (hoe moest dat ook alweer?) en een verhaal volgen en een scherm bekijken. Lijkt dat je echt een goed idee?

Is het een downer in plaats van energOeprobleem?

Ga naar buiten – gewoon een blokje om met koptelefoon op. Ook als het regent.

App vrienden of ze tijd hebben voor een kopje thee – zo’n bakkie is gelijk weer op, je bent de deur uit geweest, je hebt lengte zelf in de hand en je kan jezelf de rest van de dag voorhouden dat je dagelijkse sociale contacten ook weer zijn afgevinkt. En echt, mensen vinden het heus leuk om je te zien.

Kies een activiteit uit je planning – eentje die je wél aanspreekt, van een ander moment. Heb je dat alvast gedaan en geen energie verloren. Jezelf een beetje uitdagen is niet zo erg.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag van de Overprikkeling

Een groot geluk bij een behoorlijk on-geluk is voor mij, dat mijn hersenletsel mijn intelligentie, motoriek en karakter niet direct heeft aangetast. Ik ben niet verlamd geraakt, bijvoorbeeld.  In feite heb ik voor de buitenwereld alleen onzichtbare klachten. En ik ben er ook nog eens zó goed in geworden om die te maskeren, dat er bijvoorbeeld weinig te merken is van mijn geheugenproblemen. Ik schrijf alles op: lijstjes op de koelkast, lijstjes op Google Keep, lijstjes overal. Lotte lijstje. En sinds de ergotherapeut bij mijn tweede revalidatie zei dat ik nooit meer een timemanagementboek mag lezen omdat ik mezelf helemaal te pletter plan, probeer ik dan ook maar te accepteren dat ik veel vergeet. Denk maar niet dat ik je verjaardag onthoud, je hebt geluk dat ik toevallig op de kalender keek als je een kaartje krijgt... sneu, maar waar.  Vandaag schijnt het de dag van de overprikkeling te zijn. En dat is iets wat nu actueler dan ooit lijkt. Nu de wereld om ons heen "versoepelt"

Verrassing

13 jaar na dato ben ik weer problemen in mijn gezondheid en functioneren aan het aanpakken. Ik twijfelde even of ik "nog steeds" neer zou schrijven. Nee. Het is een gek ding, chronisch ziek zijn: het is er altijd, maar ik ben me er niet altijd bewust van. Dat is maar goed ook.  Er zijn wel terugkerende elementen. Op dagelijkse basis de dingen die je aanleert in de loop van de tijd: mijn energieverdeling, pijnmanagement, de teleurstellingen, de meevallers, de hersenmoeheid, mijn hoofd dat nog steeds denkt dat ik alles wat ik kan ook allemaal kan. Maar daarnaast zijn er ook andere verrassingen. Dat ik laatst opeens zo verdrietig werd toen ik dacht aan dat meisje van 21 dat haar zelfstandige leven pas net was begonnen en toen zo hulpafhankelijk werd, de ziekenhuisbezoeken en -verblijven sindsdien. Opeens zie ik: ik ben zo hard bezig geweest met herstellen, met urgente hindernissen nemen, dat ik nog niet de kans heb gehad om bezig te zijn om onder ogen te zien dat er een trauma