Nahaha!

Het is moeilijk om mijn vermoeidheid van de afgelopen dagen niet te zien als een reactie op de afgelopen maanden, waarin veranderingen schering en inslag waren en alle vorm van structuur van buitenaf ontbrak. Of het nou de tijd is of gewoon de grilligheid van mijn hersenletselsymptomen, het enige verstandige wat ik eraan kan doen is me erbij neerleggen. Dan maar even niet op de fiets naar werk, dan maar iets minder vaak hardlopen, dan maar even niet zoveel klusjes doen in huis, wat minder uren intensieve leuke dingen doen, en weer in de eerste versnelling. Oordoppen overal in, 's middags bijslapen, je dagen indelen en die structuur aanhouden... Deze periodes, waarin ik opeens veel minder prikkels aankan, me overbelast voel en me daardoor ook veel meer zorgen maak, vind ik lastig. Hoe verklaar je dit op werk, en naar je vrienden toe? Hoe negeer je nieuws maar laat je mensen in hun waarde? Moet je niet juist méér bewegen? Kun je er wel op vertrouwen dat er weer een periode komt m