Nahaha!

Aan het kerstdiner. Ik probeerde mijn zusje op rechts een verhaal te vertellen, maar opeens wist ik niet meer waar ik was. Links werd er gepraat en die afleiding zorgde ervoor dat ik de draad kwijt was. Mijn vriendin tegenover me zei tegen mijn zusje 'ja, ze heeft nâh' en dat kwam er voor het eerst zo liefdevol en grappig uit dat ik het nu wel op móet schrijven. Mijn zusje lachte en gaf me de draad weer terug. Het was een fijne avond. De enige avond overigens die in het teken stond van kerst. Een diner met de hele familie sloegen we af. Rust had ik nodig, en ik was niet de enige. Ik haalde de Lego bij mijn ouders van zolder. Het gaat de laatste tijd dus best goed met mij. Ik ben lekker bezig met van alles, moet mezelf soms wat terugfluiten en dan weer dagschemaatjes maken en middagslaapjes doen. Maar alles binnen de perken van een voor mij inmiddels acceptabele hoeveelheid energie en concentratie.  Als het goed gaat is er hier weinig te schrijven.  Maar elk jaar

Als mensen vragen hoe het met me gaat, kan ik in alle oprechtheid 'goed!' zeggen. Dat is lang geleden. Ik heb er de afgelopen twee jaar ook wel eens aan getwijfeld of het er ooit nog van zou komen. Op je weg terug van het zwartste gat kom je zoveel mensen tegen die verbitterd zijn geraakt, die moe gestreden zijn. Ik heb over mezelf geleerd dat ik een doorbijter ben. Een piekeraar, een perfectionist, een zacht ei, iemand met veel deuken en niet altijd even veel energie, maar een keiharde fanatieke vechter. Al zou ik willen, het lúkt me niet eens om op te geven. Mijn levenslust is zo groot dat ik er soms zelf een beetje moe van word, ironisch genoeg. Ik ben immens trots op wat ik al heb bereikt. Natuurlijk heb ik valkuilen, ga ik af en toe weer iets te ver over mijn grenzen en blijft het lastig om me daarna over te geven aan de consequenties. Maar trots voert de boventoon. Ik ben lekker bezig met werken en werk zoeken, het huis raakt langzamerhand opgeruimd, ik voel me re