Op bed na het douchen, met mijn handdoek nog om. Want vandaag is douchen al een hele prestatie. Afdrogen lukte half, en nu lig ik hier.
Heel vaak gaat het beter dan ooit. Rust hier, ruimte, ik voel me veilig en niet meer vastgezet in een hokje. Ik kan prikkels opzoeken en vermijden wanneer ik daar behoefte aan heb. Beiden zijn nodig voor balans in mijn hoofd en lijf.
Maar vorige week ging er wat mis in het ziekenhuis. Daarna had ik twee keer een afspraak op een nieuwe plek, met nieuwe mensen, nieuwe ideeën. Allemaal leuk en aardig, maar om vervolgens een dag veel auto te moeten rijden, een migraine-aanval te counteren en nog een uitje te hebben met vrienden...
Deze week was te veel, denk ik. Ik lig op bed en bij het rustig in- en uitademen voel ik dat het in mijn romp goed zit. Ik ben oké. Dit is geen migraine.
Mijn hoofd bonkt, mijn kaken trekken, m'n ledematen tintelen en doen soms pijn.
We zouden zo de deur uit gaan, naar familie. Maar als ik nu doorzet, is het morgen gewoon weer feest en misschien voel ik me dan wel ziek.
Het is soms hard zoeken naar grenzen. Nu voel ik ze. Het is niet leuk, maar oh zo nodig soms. De overprikkeling uitzitten.
Reacties
Een reactie posten