Dag van de Overprikkeling

Een groot geluk bij een behoorlijk on-geluk is voor mij, dat mijn hersenletsel mijn intelligentie, motoriek en karakter niet direct heeft aangetast. Ik ben niet verlamd geraakt, bijvoorbeeld. 

In feite heb ik voor de buitenwereld alleen onzichtbare klachten. En ik ben er ook nog eens zó goed in geworden om die te maskeren, dat er bijvoorbeeld weinig te merken is van mijn geheugenproblemen. Ik schrijf alles op: lijstjes op de koelkast, lijstjes op Google Keep, lijstjes overal. Lotte lijstje. En sinds de ergotherapeut bij mijn tweede revalidatie zei dat ik nooit meer een timemanagementboek mag lezen omdat ik mezelf helemaal te pletter plan, probeer ik dan ook maar te accepteren dat ik veel vergeet. Denk maar niet dat ik je verjaardag onthoud, je hebt geluk dat ik toevallig op de kalender keek als je een kaartje krijgt... sneu, maar waar. 

Vandaag schijnt het de dag van de overprikkeling te zijn. En dat is iets wat nu actueler dan ooit lijkt. Nu de wereld om ons heen "versoepelt", ontstaan er weer meer zintuiglijke prikkels, en de keuzes die ik daarin moet maken. De website van www.hersenletsel-uitleg.nl laat het hier al zien: er gebeurt veel met je als je teveel prikkels binnenkrijgt terwijl je ze niet kunt filteren. 

Ik merk dat ik weer uitgenodigd word voor feestjes, dat er wordt voorgesteld een terrasje te pakken, of lekker in de zon zitten op warme dagen. En ik moet er na een lange periode rust op het vlak 'keuzestress' aan wennen dat mijn week weer zeer bewust moet worden ingedeeld. Blokken rust moeten ingebouwd. Dat is allemaal best confronterend. 

Daarnaast hoop ik juist dat ik vrienden straks weer mag knuffelen, dat zou me zintuiglijk goed doen :-) en ben ik blij dat ik niet meer overal een mondkapje op hoef - zowel vanwege het fysieke ongemak als dat mijn hersenen overuren hebben gedraaid om erin te rammen dat ik dat ding mee moet als ik de deur uit ga...

Elk nadeel heb ze voordeel :-) eerst die prik maar eens halen!