Doorgaan naar hoofdcontent

Eerste Hulp Bij Overprikkeling

Als mijn kaken klemmen, als het deksel van de vuilnisbak pijn doet in mijn hoofd, als ik angstig ben bij het aflopen van de trap, als het geluid van mijn bovenbuurmeisje me aan het huilen krijg, als het week in mijn buik wordt, als ik alles uit mijn handen laat vallen, als ik niet meer weet hoe ik zinnen moet formuleren, als het piept en suist in mijn oren, als ik me onder de douche sta in te zepen en ik bedenk me dat conditioner bedoeld is voor mijn haar…

Tijd voor EHBO. En omdat dat bij mij nooit het moment is om te bedenken wat er allemaal nog wél mogelijk is, leek het me zinvol om dat eens op te schrijven.

Koptelefoon op – sluit de wereld buiten, of dat nou het buurmeisje is of het verkeer om je heen. Dat is niet eng: zonder koptelefoon komen alle prikkels even hard binnen, is filteren onmogelijk en heb je al helemaal geen energie meer om op te letten wat er om je heen gebeurt. Over opletten gesproken: probeer een situatie te creëren waarin je minimaal hoeft te concentreren. Dat mag ook je bed zijn. Zet muziek aan die past bij hoe je je voelt. Dat is niet altijd Chopin of Simon & Garfunkel.

Eet, drink, slaap – geef je lijf brandstof om op krachten te komen. Blijf niet te lang nadenken over hoe je je voelt en hoe je ervoor gaat zorgen dat je je straks, als er vast weer van alles moet, beter voelt. Drink en slaap, op bed, met de wekker op een halfuur of uur, doe je telefoon uit en leg boeken weg. Eet een boterham of cracker, desnoods droog. Geef jezelf rust en voeding. Wees een plant.

Zeg af – zeg af wat je zorgen baart, ook als dat iets is wat over een halfuur begint. Ook als dat iets is dat over een maand plaatsvindt. Herinner je je nog dat je ziek bent? Dat dit niet iets is dat met doorbijten over gaat, maar juist verergert? Block de volgende activiteit in je planning, geen excuus dat er gelijk daarna toch pauze is. Wees mild voor jezelf.

Pijnstillers – laat jezelf niet onnodig lijden en neem een pilletje. Heb je ook gelijk wat water binnen.

Ontspan zonder inspanning – geef jezelf afleiding zonder concentratie. Maak snel een keuze zonder erover na te denken waar je zin in hebt. Je bak met stiften staat klaar met de kleurboeken eronder, er ligt nog wel ergens een haakwerkje, woordzoekers, een puzzel, klei, een stressballetje, yogamatje. Als lezen lukt, mag dat, maar alleen als het iets is waar je je op het moment dat je dit leest op verheugt. Doe dingen die in geen geval moeten of waar je bij het idee alleen al misselijk van wordt. Huishouden bijvoorbeeld. Laat de boel maar de boel. Er komt wel weer een tijd dat je accu opgeladen is. Netflix lijkt leuk, maar betekent keuzes maken (hoe moest dat ook alweer?) en een verhaal volgen en een scherm bekijken. Lijkt dat je echt een goed idee?

Is het een downer in plaats van energOeprobleem?

Ga naar buiten – gewoon een blokje om met koptelefoon op. Ook als het regent.

App vrienden of ze tijd hebben voor een kopje thee – zo’n bakkie is gelijk weer op, je bent de deur uit geweest, je hebt lengte zelf in de hand en je kan jezelf de rest van de dag voorhouden dat je dagelijkse sociale contacten ook weer zijn afgevinkt. En echt, mensen vinden het heus leuk om je te zien.

Kies een activiteit uit je planning – eentje die je wél aanspreekt, van een ander moment. Heb je dat alvast gedaan en geen energie verloren. Jezelf een beetje uitdagen is niet zo erg.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Atelier

Voor de tweede keer ga ik op donderdagochtend aan de lange eettafel met het croissantjestafelzeil zitten. Dit keer heb ik een bezigheid van thuis meegenomen, want vorige keer zat ik te wachten tot iedereen binnen kwam. Ik doe ondertussen wat met mijn handen: ik brei verder aan een muts voor mijn neefje. Froukje tegenover me pakt iets uit haar tas: een 3D-breiring die ze thuis heeft gemaakt met haar printer om de vingers van handschoenen makkelijk te breien. Ze wil me zo ook wel de breimachine laten zien! Ik zeg dat ik dat heel lief vind, maar dat ik vandaag wat anders wil doen. Eigenlijk heb ik geen idee wat. Er is hier zoveel te doen. En ik weet nog niet wat ik zomaar mag pakken.  Maar als het busje met een paar andere deelnemers aankomt met Holly & Reinier, die ook uit mijn dorp komen en zijn opgehaald, zie ik al hoe dit gaat: begeleidster Elena vertelt aan Holly wat ze kan doen, ze heeft het blijkbaar nodig. We zitten nog wat, maar Reinier gaat juist gelijk het atelier in om...

Dag van de Overprikkeling

Een groot geluk bij een behoorlijk on-geluk is voor mij, dat mijn hersenletsel mijn intelligentie, motoriek en karakter niet direct heeft aangetast. Ik ben niet verlamd geraakt, bijvoorbeeld.  In feite heb ik voor de buitenwereld alleen onzichtbare klachten. En ik ben er ook nog eens zó goed in geworden om die te maskeren, dat er bijvoorbeeld weinig te merken is van mijn geheugenproblemen. Ik schrijf alles op: lijstjes op de koelkast, lijstjes op Google Keep, lijstjes overal. Lotte lijstje. En sinds de ergotherapeut bij mijn tweede revalidatie zei dat ik nooit meer een timemanagementboek mag lezen omdat ik mezelf helemaal te pletter plan, probeer ik dan ook maar te accepteren dat ik veel vergeet. Denk maar niet dat ik je verjaardag onthoud, je hebt geluk dat ik toevallig op de kalender keek als je een kaartje krijgt... sneu, maar waar.  Vandaag schijnt het de dag van de overprikkeling te zijn. En dat is iets wat nu actueler dan ooit lijkt. Nu de wereld om ons heen "versoepelt...

Te gezond

Het trekt naar mijn rug, naar mijn benen. Ik voel mijn hartslag steeds, mijn buik trekt en duwt aan alle kanten, mijn hele lijf zet zich steeds weer schrap. Stil blijven zitten is vervelend, lijkt voor nog meer kramp te zorgen. In beweging vergeet ik de pijn maar zweet ik bij vlagen enorm, ook bij een simpel rondje om met de hond. Hoe lang duurt het dit keer? Wanneer komt het terug? Mijn relatie met mijn cyclus lijkt soms wel de (l)eidraad in mijn leven. Vroeg begonnen, vroeg aan banden gelegd met een pil, dan de trombose, een keerpunt in mijn leven. Toen mijn uit de kast komen, wat maakte dat ik geen anticonceptie meer nodig had - hoera, want ik was als de dood geworden voor hormonen slikken. Eerst een enorme kinderwens, nu de opluchting dat kinderen niet spontaan ontstaan in dit lijf... Ik ben er helemaal klaar mee. Ik had een paar jaar dat ik dacht "nou ja, als ik bloed dan wérkt dit lijf tenminste, het klopt, zoals mijn hartslag aangeeft dat ik leef". Maar de pijn, en ...