Na mijn opname (inclusief isolatie met alle bezoek en verpleging in pakken zoals je die nu op het nieuws voorbij ziet komen) 10 jaar geleden, was ik er een jaar lang op bedacht dat als ik een tik zou krijgen op mijn hoofd, dat fataal zou kunnen zijn. Dat het door medicijnen verdunde bloed voor een hersenbloeding kon zorgen. En dus wist ik een jaar lang nog precies waar en wanneer ik mijn hoofd had gestoten, en deed ik niks wat de kans op vallen vergrootte. Ik durfde niet te schaatsen, vond fietsen eng, alles was een risico. Ik ben blij dat ik daar overheen gegroeid ben, anders had ik nooit meer zoveel plezier kunnen hebben in keepen, hockeyen, fietsen, rennen, bewegen. En was ik nog altijd bang geweest voor keukenkastjes.
Sinds een week heb ik weer wat meer last van angst. De angst zit in je keel, dat weten we allemaal, en dat gebeurt dan ook letterlijk. Het helpt niet dat dat enge virus alles van doen heeft ademhalingsproblemen. De symptomen van een lichte paniekaanval zijn al vergelijkbaar met ademhalingsproblemen. Dat maakt dat zelfs iemand die zo'n absolute anti-hypochonder is als ik, nog meer paniek in de keel krijgt: stel dat dit geen paniek is, maar écht corona? Et voilà, de angst doet er nog een schepje bovenop. Daarnaast vind ik het altijd een slecht symptoom dat ik weer meer angstmedicatie moet slikken (lekker veroordelend naar jezelf), dus de ene dag slik ik wel iets kalmerends en de andere dag verstijf ik van angst.
Heb je hier ook, of zelfs voor het eerst last van, weet dan dat het geen zin heeft om het te relativeren of rationaliseren. Je verstand gaat het niet winnen van je angst. Ik heb eerder angsten gehad, en alle angst gaat uiteindelijk in je lijf zitten. En alleen dáár kan je het er ook weer uit krijgen.
- Veroordeel jezelf niet dat je bang bent, angst is niet iets wat je kunt sturen en je hebt er dus geen schuld aan. Streng zijn is in dit geval niet rechtvaardig.
- Zorg dat je regelmatig, minimaal dagelijks, iets doet waarbij je let op hoe sterk en fijn je lichaam is. Yoga kan helpen, meditatie, even uitrekken op bed, meedoen met Nederland in Beweging... Ikzelf doe nu bewust géén "ademhalingsoefeningen" omdat ik dan al snel focus op wat er niet zo goed gaat met ademhalen en dat triggert de angst juist. Maar dat kan voor iedereen anders zijn.
- Vertel tegen andere mensen dat je sneller last hebt van paniek en dat ze dus even op moeten letten wat ze met je bespreken over corona. Misschien delen ze zelfs iets van je angst. Reken maar dat iederéén een klein beetje bang is op dit moment (en anders heet het nu gewoon naïef).
- Zoek iets wat je hoofd een beetje afleidt, muziek of een boek, of iets creatiefs, een wandeling in de zon. Zorg dat het naast afleiding ook rust (in je lijf en hoofd) biedt. Dan onderdruk je je angst niet: anders komt die daarna als een onder water geduwde ballon gewoon keihard weer omhoog poppen.
- De angst is er. Er is geen snelle remedie voor. Hij zal niet van vandaag op morgen verdwijnen, wat je ook doet. Zorg dat je andere dingen hebt om je aan vast te houden: structuur, rust, contact.
Ken je iemand met dit soort angsten? Het heeft geen zin om er geruststellende grafieken bij te halen. Nogmaals: de angst gaat er niet uit via je hoofd. Je kunt beter gewoon zeggen dat je het vervelend vindt dat diegene er zoveel last van heeft, jij bent niet degene die het op kan lossen. Helaas zijn knuffels nu uit den boze, maar lijfelijk contact helpt wel bij angst. Praten helpt trouwens ook niet altijd, vaak kun je beter iets samen gaan dóen. Misschien een bordspelletje via videobellen? Hints?
In dit kader heb ik trouwens erg gelachen om de ideeën die @blijfinuwkot op Instagram geeft... mijn vriendin heeft me gisteren een PowerPoint-presentatie over haar ontbijt gegeven en dat brak de spanning bij mij een beetje.
En als jij/iemand anders écht kapot gaat aan spanning: zoek professionele hulp. Geen coach, maar een psychotherapeut.
Sinds een week heb ik weer wat meer last van angst. De angst zit in je keel, dat weten we allemaal, en dat gebeurt dan ook letterlijk. Het helpt niet dat dat enge virus alles van doen heeft ademhalingsproblemen. De symptomen van een lichte paniekaanval zijn al vergelijkbaar met ademhalingsproblemen. Dat maakt dat zelfs iemand die zo'n absolute anti-hypochonder is als ik, nog meer paniek in de keel krijgt: stel dat dit geen paniek is, maar écht corona? Et voilà, de angst doet er nog een schepje bovenop. Daarnaast vind ik het altijd een slecht symptoom dat ik weer meer angstmedicatie moet slikken (lekker veroordelend naar jezelf), dus de ene dag slik ik wel iets kalmerends en de andere dag verstijf ik van angst.
Heb je hier ook, of zelfs voor het eerst last van, weet dan dat het geen zin heeft om het te relativeren of rationaliseren. Je verstand gaat het niet winnen van je angst. Ik heb eerder angsten gehad, en alle angst gaat uiteindelijk in je lijf zitten. En alleen dáár kan je het er ook weer uit krijgen.
- Veroordeel jezelf niet dat je bang bent, angst is niet iets wat je kunt sturen en je hebt er dus geen schuld aan. Streng zijn is in dit geval niet rechtvaardig.
- Zorg dat je regelmatig, minimaal dagelijks, iets doet waarbij je let op hoe sterk en fijn je lichaam is. Yoga kan helpen, meditatie, even uitrekken op bed, meedoen met Nederland in Beweging... Ikzelf doe nu bewust géén "ademhalingsoefeningen" omdat ik dan al snel focus op wat er niet zo goed gaat met ademhalen en dat triggert de angst juist. Maar dat kan voor iedereen anders zijn.
- Vertel tegen andere mensen dat je sneller last hebt van paniek en dat ze dus even op moeten letten wat ze met je bespreken over corona. Misschien delen ze zelfs iets van je angst. Reken maar dat iederéén een klein beetje bang is op dit moment (en anders heet het nu gewoon naïef).
- Zoek iets wat je hoofd een beetje afleidt, muziek of een boek, of iets creatiefs, een wandeling in de zon. Zorg dat het naast afleiding ook rust (in je lijf en hoofd) biedt. Dan onderdruk je je angst niet: anders komt die daarna als een onder water geduwde ballon gewoon keihard weer omhoog poppen.
- De angst is er. Er is geen snelle remedie voor. Hij zal niet van vandaag op morgen verdwijnen, wat je ook doet. Zorg dat je andere dingen hebt om je aan vast te houden: structuur, rust, contact.
Ken je iemand met dit soort angsten? Het heeft geen zin om er geruststellende grafieken bij te halen. Nogmaals: de angst gaat er niet uit via je hoofd. Je kunt beter gewoon zeggen dat je het vervelend vindt dat diegene er zoveel last van heeft, jij bent niet degene die het op kan lossen. Helaas zijn knuffels nu uit den boze, maar lijfelijk contact helpt wel bij angst. Praten helpt trouwens ook niet altijd, vaak kun je beter iets samen gaan dóen. Misschien een bordspelletje via videobellen? Hints?
In dit kader heb ik trouwens erg gelachen om de ideeën die @blijfinuwkot op Instagram geeft... mijn vriendin heeft me gisteren een PowerPoint-presentatie over haar ontbijt gegeven en dat brak de spanning bij mij een beetje.
En als jij/iemand anders écht kapot gaat aan spanning: zoek professionele hulp. Geen coach, maar een psychotherapeut.
Reacties
Een reactie posten