Ik wil mezelf niets opleggen, maar ik had me toch echt voorgenomen om voor elke doordeweekse dag een stukje te typen. Gisteren was ik heel dapper begonnen aan een tweede stukje, maar als ik nu naar al mijn ideeën kijk denk ik: nah… zonder hoofdletters.
Vandaag, gisteren, en juist ook al eergisteren, ben ik ziek. Ziek zoals iederéén wel eens ziek is: heel veel snot (excuus), hoofdpijn, keelpijn, spieren die niks willen, droge mond, mijn hele weerstand is weggeblazen door de herfstwind, denk ik. Ik heb vorige week nogal wat gewandeld, gezwommen, hardgelopen en gehockeyd. Op het zwemmen na allemaal buiten, maar ook dan ga je dus wel met een nat hoofd naar huis, ‘s avonds in de kou. Al met al denk ik een slechte combinatie met de weersomslag.
Dus nu ben ik even volledig inactief. Ik sta ‘s ochtends op met mijn vriendin, eet dan braaf een ontbijt in het kader van ‘aansterken kost ook energie’, ik douche en spoel mijn holtes leeg, en dan ben ik dus alweer gesloopt en ga mijn bed in. Dan gaat zij naar haar werk en voel ik me écht heel stom: ik kan me niet eens zíek melden van iets wat ik zou gaan doen.
Ik weet dat ik me hier niet druk om zou moeten maken, maar als ik iets heb geleerd over mezelf het afgelopen jaar, is dat ik heel graag bezig ben. Dat ik het heerlijk vind om een beetje aan te klooien, maar wel in een kader van structuur en véél bezig zijn. Nutteloos mag pas als ik geen energie heb, en geen energie is eigenlijk pas eerlijk als ik nuttige dingen heb gedaan. En ik ben niet eens calvinistisch opgevoed.
Mijn hoofd doet overigens niet mee met het lage energiepeil. Zul je zien dat ik na dit ziekenbed weer helemaal in actie wil, en dat mijn hersenen dan gaan tegenstribbelen.
Reacties
Een reactie posten